ดึกสงัดคืนหนึ่งในโรงเรียนนายร้อยตำรวจ
ชายฉกรรจ์ชุดดำ 2 นาย แอบซุ่มอยู่ข้างอาคารที่พักนักเรียนนายร้อยตำรวจชั้นปีที่ 3 เหนือศีรษะของพวกเขาขึ้นไป มีบุรุษชุดดำอีกนายหนึ่งกำลังลำเลียงอุปกรณ์ต่างๆ ส่งทางดิ่งลงมาเบื้องล่าง
กระเป๋าทุกใบ อุปกรณ์ทุกอย่าง ถูกขนย้ายลงมาจากตึกอย่างเงียบเชียบ จนไม่เป็นที่สงสัยของยามรักษาการณ์
ทั้ง 3 คนแทรกซึมออกมาจากอาคารที่พัก จนมารวมตัวกันที่จุดนับพบแรก...ห้องน้ำรวมกองร้อยที่ 1 ซึ่งอยู่ไม่ห่างมากนัก
ผู้ทำหน้าที่ผู้ตรวจการณ์หน้า ตรวจสอบอุปกรณ์สื่อสาร แล้ววางแผนการเคลื่อนที่ถึงที่หมาย เลียบข้างตึกกองร้อยที่ 2 ไปพบกันที่อาคารเรียน ซึ่งอุปสรรคสำคัญของเส้นทางนี้ก็คือ ลานกว้างหน้ากองร้อยที่ 2 ที่หน่วยปฏิบัติการจะต้องเคลื่อนที่ผ่านการตรวจพบของยามรักษาการณ์ไปให้ได้ เมื่อผ่านจุดนี้ไปเป็นอันว่าหลุดรอดจากพื้นที่ยึดครองของข้าศึก เข้าสู่พื้นที่ปลอดภัย
"เคลียร์!" ผมกดคีย์วิทยุส่งไปบอกเพื่อนอีก 2 คนให้เคลื่อนที่ออกมาจากห้องน้ำรวม
สักพักทั้ง 2 คนก็คลานต่ำผ่านยามกองร้อยที่ 1 มาได้อย่างเงียบเชียบ เราทั้ง 3 คนมาหมอบกันอยู่ข้างกองร้อยที่ 2 แล้วางแผนการเคลื่อนกำลังต่อไป
เหมือนโชคจะไม่ค่อยเข้าข้าง เมื่อมองเข้าไปในกองร้อยที่ 2 ไฟเพดานห้องทำงานนายตำรวจยังเปิดอยู่ แสดงว่าต้องมีผู้หมวดผู้กองอยู่ในห้องนั้น...และที่สำคัญ เส้นทางตามแผนการ จำเป็นจะต้องผ่านหลังห้องนั้น...ซึ่งเป็นการเสี่ยงพอสมควร
ผมให้เพื่อนทั้ง 2 คนซึ่งเป็นชุดขนสัมภาระหมอบคอยอยู่ แล้วผมก็ค่อยๆย่อง สลับคลานต่ำ คลืบคลานผ่านหนังห้องนายตำรวจกองร้อยที่ 2 ไปอย่างเงียบเชียบ และค่อยๆเดินข้ามลานกองร้อยที่ 2 ไป โดยที่ยามหน้ากองร้อยไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย...
ผมซุ่มอยู่ในอาคารเรียนซึ่งเป็นจุดนัดพบสุดท้ายที่เราทั้ง 3 คนจะมาเจอกัน ก่อนจะแอบขึ้นรถที่เตรียมไว้ หลบหลีกหลีกหนีออกนอกโรงเรียน
โชคไม่ดีที่ช่วงนั้นเป็นช่วงผลัดเปลี่ยนเวรยาม ทำให้การเคลื่อนไหวต้องหยุดชะงัก เพราะมีคนมากเกินไป มีความเสี่ยงสูงมากเกินไป
ผมรออยู่นานจนมั่นใจว่าค่อนข้างปลอดภัย จึงวิทยุไปบอกเพื่อนอีก 2 คน
"หน้ากองร้อยที่ 2 เคลียร์!"
เพื่อน 2 คนที่ซุ่มอยู่วิ่งพรวดออกมาจากพุ่มไม้ ข้ามลานหน้ากองร้อยที่ 2 พุ่งตรงมายังอาคารเรียน เสียงฝีเท้า และเสียงเหยียบตะแกรงฝาท่อเหล็ก ดังสนั่นหวั่นไหว
"บรรลัยแล้วมึง..." ผมนึกในใจ จังหวะเดียวกับที่ประตูห้องนายตำรวจเปิดออกอย่างแรง
"ยาม! ตามผู้หมวดมา!" ผู้บังคับหมวดกองร้อยที่ 2 วิ่งพรวดออกมาลานหน้ากองร้อยพร้อมไฟฉาย ผมอาศัยเหลี่ยมมุมของอาคารเรียนหลบสายตาผู้หมวดและยาม
"เฮ่ย...ผู้หมวดเห็นแล้ว..." ผมส่งสัญญาณให้เพื่อนรู้ตัว เป็นเข้าใจทั่วกันทั้ง 3 คนว่า บัดนี้ GameOver แล้ว...
ภารกิจหนีออกนอกโรงเรียนของเรา 3 คนก็สิ้นสุดลงที่การถูกไล่ให้กลับไปนอน พร้อมกับคำพูดเยาะเย้ยของพี่ผู้หมวดว่า
"ถ้าทีหลังเอ็งจะออกไปทำงานชมรม เอ็งไปหาวิธีการใหม่ให้มันเนียนกว่านี้ ไอ้ห่า...กูนึกว่าโจร"
เรา 3 คนเดินคอตกกลับกองร้อย มองหน้ากันไปก็ขำกันไป ต่างคนต่างมองดูสารรูปของแต่ละคน
เสื้อดำและกางเกงขาสั้นสีดำ ((เท่าที่หาได้ในกองร้อย))
กระเป๋าใส่เสื้อชมรมที่จะเอาออกไปขาย
และ...เครื่องแบบชุดปกติ พร้อมหมวกและรองเท้าฮาร์ฟ
นักเรียนนายร้อยหรือโจรโขมยชุดวะเนี่ย
"ไอ้ห่า...เล่นอะไรกันวะ"
"นอนๆๆ"
